Strona wychowania fizycznego - Podstawowe wiadomości

PRZEPISY GIER ZESPOŁOWYCH

PIŁKA SIATKOWA

Pomysłodawcą reguł gry w piłkę siatkową był Amerykanin William G. Morgan - na co dzień nauczyciel wychowania fizycznego w Young Men's Christian Associaton (YMCA) w mieście Holyoke w stanie Massachusetts. 9 lutego 1895 odbył się w tamtejszej sali gimnastycznej premierowy pokaz stworzonej przez niego dyscypliny, którą wówczas nazywano Mintonett.

Siatkówka w Polsce pojawiła się ok. roku 1920 z pierwszymi polskimi filiami YMCA. W 1922 gra weszła do programu szkoleniowego dzięki zabiegom
W. Sikorskiego, dyrektora i wykładowcy Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportu w Poznaniu. Sikorski musiał jednak pokonać ostre sprzeciwy zwolenników wychowania fizycznego opartego na gimnastyce.
W 1922-24 powstawały sekcje siatkówki przy klubach w Poznaniu, Łodzi i Warszawie. W 1926 T. Chrapowicki zorganizował Komisję Techniczno-Organizacyjną Piłki Siatkowej, niezależna i nie mająca oparcia w oficjalnym systemie ówczesnego sportu polskiego. W 1928 powołano Komisje Techniczną Siatkówki przy Polskim Związku Gier Sportowych pod kierunkiem R. Wirszyłły. W 1929 rozegrano pierwsze MP.

wymiary bosika do gry w piłkę siatkową

porządek rotacji

1. Boisko do gry jest prostokątem o wymiarach 18 x 9 m, otoczonym wolną strefą o szerokości co najmniej 3 m z każdej strony.

2. Siatka umieszczona jest pionowo nad osią linii środkowej a jej górna krawędź znajduje się na wysokości 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet.

3. Antenka jest to elastyczny pręt o długości 1,80 m i średnicy 10 mm, wykonany z włókna szklanego lub podobnego materiału.

4. Zespół może składać się maksymalnie z 12 zawodników, trenera, asystenta trenera, masażysty i lekarza.

5. Na boisku podczas gry znajduje się 6 zawodników.

6. Zespół zdobywa punkt:

· po udanym umieszczeniu piłki na boisku przeciwnika

· kiedy przeciwny zespół popełni błąd

· kiedy w stosunku do przeciwnego zespołu ( lub jego członka ) zostanie zastosowana sankcja „kara”.

7. Seta (z wyjątkiem seta decydującego - 5-tego) wygrywa zespół, który pierwszy uzyska 25 punktów z różnicą minimum dwóch punktów.

8. Spotkanie wygrywa zespół, który wygra trzy sety

PRZEPISY PIŁKA NOŻNA

Drużyna – składa się z 11 zawodników (bramkarza, obrońców, pomocników i napastników), których celem jest trafienie piłką do bramki przeciwnika,. Możliwa jest większa ilość piłkarzy – są oni tak zwanymi zawodnikami rezerwowymi, których można wykorzystać do dokonania zmiany piłkarza, znajdującego się aktualnie na boisku.

Żółta i czerwona kartka – gdy zawodnik gra nieprzepisowo, brutalnie lub zachowuje się niesportowo, sędzia może pokazać mu żółtą lub czerwoną kartkę. Żółta jest ostrzeżeniem dla piłkarza. Jednakże gdy zawodnik ma na swoim koncie już jedną żółtą kartę, automatycznie dostaje czerwoną, co oznacza, że musi zejść z boiska.

Rzut wolny - po przewinieniu zawodnika, czy też po spalonym, sędzia zatrzymuje grę i każe ją wznowić drużynie poszkodowanej z miejsca, w którym popełniono wykroczenie. Rozróżniamy rzut wolny pośredni (gdy bramkarz złapie piłkę podaną przez zawodnika z własnej drużyny), w którym piłka przed wpadnięciem do bramki musi mieć kontakt z innym zawodnikiem, nie tylko z wykonawcą rzutu i rzut bezpośredni (dotknięcie ręką lub faul), gdzie wykonawca może od razu strzelać na bramkę przeciwnika.

Mur - ustawia go drużyna, przeciw której wykonywany jest rzut wolny, aby utrudnić przeciwnikowi strzał na bramkę. W murze może stać dowolna ilość zawodników w odległości nie mniejszej niż 9,15 m od miejsca wykonywania rzutu wolnego.

Rzut karny - rzut z odległości 11 m od bramki. Jest wykonywany, gdy w czasie gry na polu karnym zostaje sfaulowany zawodnik drużyny atakującej lub zawodnik przeciwnej drużyny dotknie piłkę ręką.

Rzut rożny – podyktowany, gdy któryś z zawodników broniących się, wybije piłkę poza własną linię końcową.

Aut - podyktowany, jeśli piłka po uderzeniu, podaniu lub odbiciu przekroczy boczną linię boiska; wykonywany wyrzutem piłki rękoma.

Spalony – to sytuacja, o której najczęściej orzekać muszą sędziowie boczni (oczywiście głos decydujący ma sędzia główny). Mówiąc najprostszym językiem, zawodnik z drużyny atakującej nie może po prostu czekać na piłkę blisko bramki przeciwnika, mając między bramką a nim, tylko bramkarza. Spalony jest wtedy gdy napastnik wysunie się za linię obrony i przedostatniego zawodnika drużyny, broniącej się w momencie podania piłki.

PRZEPISY
Piłka ręczna

BOISKO, CZAS GRY

Gra przebiega na boisku o wymiarach 20x40m i obejmuje pole gry oraz dwa pola bramkowe.
Bramki mają wymiar 2m wysokości i 3m szerokości.

Czas gry - dla kobiet i mężczyzn wynosi 2 x 30 minut. Przerwa wynosi 10 minut.

ZAWODNICY W POLU

Zgodnie z przyjętymi zasadami drużyna piłki ręcznej liczy 7 zawodników tj. 6 zawodników w polu i 1 bramkarz.
Zmiany zawodników
Zawodnicy rezerwowi mogą być w czasie gry wielokrotnie i w każej chwili wprowadzani do gry, bez konieczności zgłaszania sędziemu, po warunkiem, że zawodnicy, których zmieniają uprzednio opuścili boisko. Zmiany mogą być dokonywane tylko przez własną linię zmian (patrz. Ławka zmian)

BRAMKARZ

Bramkarzowi wolno w czasie obrony piłki w polu bramkowym dotykać ją każdą częścią ciała, a także bez ograniczeń poruszać się z piłką w polu bramkowym.
Bramkarzowi wolno opuścić pole bramkowe bez piłki i grać w polu gry, wówczas bramkarz podlega przepisom, które obowiązują zawodników z pola gry.
Bramkarzowi nie wolno po wykonaniu rzutu od bramki dotykać piłki poza polem bramkowym zanim zostanie ona dotknięta przez innego zawodnika
Bramkarzowi nie wolno zatrzymywać stopą lub podudziem piłki, która leży w polu bramkowym lub zmierza w kierunku pola gry. Bramkarzowi nie wolno opuszczać pola bramkowego z opanowaną piłką, a także rozmyślnie zagrywać ją poza linie końcową.
Bramkarzowi nie wolno dotykać piłki leżącej lub toczącej się w polu gry będąc jednocześnie w polu bramkowym.
Podanie piłki do własnego bramkarza znajdującego się w polu bramkowym karane jest rzutem wolnym.